FUSTANI I BARDHË
Shpesh e shoh veten
Si nuse e jotja
E zemra më rrahë
Thua se don të dalë vendit
Të fluturoj te ti
Njerëzit e tu për rreth
Që kurrë nuk i njoha
Përqafimin e nënës tënde
E cila e ruajti kujtimin për mua
Sikur Zoti lart
Ta kishte së paku një çast
Vëmendjen te kjo
Dhembje e imja
A thua do ta lejonte
Ta veshja at fustan
Për njeriun e gabuar
E tash dhembja për ty
T’më shoqëroj
Deri në përjetësi
