PA ATDHE
Në tokë a ajër,..ku të hedh hapin?!
Rrugët, zënë janë.
Këndvështrimi pritet përtej hapësirës, facës së murit ndalet.
Ku të psherëtij qasjen e dimrit.
Bubullima trokasin dyerve hapur.
Vetëtimat, gjarpërojnë, pushtojnë qiej si Perëndia e Satanait të ketë ardhur.
Glob jetësor, me zjarr përflakur si gjaku,
Zbrazmi ku të mundësh arteriet.
Ferri i tokës, qenka më i rëndë prej mëkati.
Para se të më largosh,
më jep pak gji të pij,
nga kombi im profeci.
Hirin, detesh hidhmani, të rilind.
Dëgjuar gjuhën e arbërit, madhështinë.
Kur dallga të dalë detit me vërtik
.
Dritaren e shpirtit lërmani hapur.
Një jetë i kërusur, i heshtur pata mardhur.
