QYTET I HAPUR
Ti eja në qytetin tim të praruar
si vizitor i rrallë sodite skaj më skaj
për të mos vonuar
portën e gjen hapur,
shkruar mbi të: “vizita pa orar”.
Ti eja shuaje etjen me ujë të kristaltë
shijoje sofrën e mikpritjes shtruar dashuri
e do thuash pastaj
“vallë ç’qe kjo ëndërr e bardhë
te ky qytet i hapur ku të njoha ty”.
Ti eja sodit lugina e kodrina
Shijoje ngrohtësinë e tokës së shenjtē
e në thënsh “u ndeza, prush mu bë fytyra”;
ta dish ka një një gurrë,
ta kthesh ti në legjendë.
Ti eja si një vizitor i rrallë
si përjetim i bukur, në qytetin e praruar
në librin e shënimeve pastaj
do shkruash ngadalë
“me këtë qytet mbetem përjetësisht i dashuruar”
