MALLIN PIKTUROJ
Mallin pikturoj në një copë qiell
Një shi i ftohtë ma ngrin buzëqeshjen
Dhimbjet i shkruaj në copëza letre të verdha
Dhe si pa kohë nisem rrugës së gjakut tim
Drejt perëndimit të kuqërremtë
Shaloj Kalin e Trojës
Deri te një hije shelgu
Ku merr fund pikturimi
Dhe nis fshirja e kufijve
Këtu
Nën hijen e shelgut vajtues
Këputet kënga e përvajshme
Këtu…
UNË I BURGOSURI QË MA KANË PRERË GJUHËN
Gjumi ka mërguar s’di se ku
Dhimbja mbi mua shkel me thembër
Plagët më nxijnë si retë e mugëta të qiellit
Eshtrat më kërcasin pamëshirshëm në humbëtirë kohe
Heshtja trishtimin ma shton
Një pikë e ftohtë djerse shkëputet nga balli që rënkon
Rri i hutuar si një zog i mërdhirë
Unë, i burgosuri që ma kanë prerë gjuhën
Sodis zërat e ujërave që rrokullisen strehëve
Përgjumjen ma shkund një kërcëllimë shuli
E dyerve të blinduara që mbyllen si në kor
Gardiani Daut me një grumbull çelësash në dorë
Më vështron dhimbshëm
Mua të burgosurin që ma kanë prerë gjuhën
E unë i heshtur
Cicërimat e zogjve mundohem t’i hedh në vargje
Një klithmë gërryese kapërcen grilat matanë
Dhe përbuzjen derdh tej portës së blinduar
NËNA MIJËVJEÇARE
Një nënë si zanë mali
Dallon nga të tjera gra
Grua që i ndrit balli
E s’mposhtet si një kala
Një gruaburrë që lindi titanikë
E me sy shemb barrierat
Shpend gjigant sokoleshë
Një grua jo si të tjerat
Tërmetet pluhurin ia shkundën
Që ndër shekuj e kishte në kraharor
Dallgët e trazuara plagët ia shpërlanë
Që nga luftëra të gjata kish marrë
Një shqiponjë jo si të tjerat
Që pezull rri fluturim
Dy krahë që na përkëdhelin
Dy sy që falin dashuri
Një nënë jo si të tjerat
E bukur si zanë
Një nënë mijëvjeçare
Është nëna jonë
