MË LËR TË SHUAJ MALL…
Bregut detit kur më shkoje
Bluzkën veshur hoje -hoje,
E gjatë sa një selvi
Flokë verdhë, syrin e zi,
Buza e kuqe digjej flakë
Puthjen time kishe merak…
Kur të pashë, moj ,më marrose
Me mornica m’ plevitose,
Bëj të ngrihem, të të kap
Ti drejt meje s’bën një hap.
Më trete, të marrtë e mira
Më kalli për ty dëshira,
Syrin shkarazi ma hodhe
Po digjem sikur më thoje…
U ngrita, më nuk durova
Si rrufe ,tek ty vrapova,
Prej beli shpejt të mbërtheva
Gulçin brenda e shpërtheva,
Pas kokës me duar më kape
Të putha gushë edhe faqe.
Më lër, moj, të shuaj mall
Të të puth buzë edhe ballë.
Buza jote e dihatur
E ndezur, e kuqe flakur
Sikleti më zuri mua
Kur putha buzët e tua
Si qershi më ëmbëlsuan
Zjarrin e zemres pak e shuan…
Shejtane, nga ty nuk iki
Ta di se do më dalë shpirti,
Mos më lër të vuaj mua
Një jetë kam, me ty e dua!
Margarita Llapushi Zeneli
