Prej heshtjes vijmë
drejt dashunisë
shkojmë.
Buzëqeshun,
trup me trup
puthje heshtun.
Prej dashunisë vijmë
të gjallë
të mekun e zemër dehun.
Ka një tingull të butë
heshtja jote
burrë!
Asht dashni kur mezi pret
një shkak sa me të përshndetë,
asht dashni kur të pyt si je,
si po e kalon ditën,
çka të shqetëson.
A ke hanger sot?
Asht dashni kur të shndrisin sytë
kur nuk të rreh zemra për një të dytë.
Asht dashni kur në vend të fjalëve të përqafon,
kur në vënd të syve flet zemra.
Asht dashni kur të puth papritë,
kur të tërheq drejt një rruge
pa e ditë si do jetë fundi
e ti veç mundesh me e ndjekë.
Asht dashni kur e don lirinë tande
buzën në gaz,
aromën e çarçafëve natën,
krejt erën e trupit
përkuljen e qafës.
Asht dashni kur e mendon
Pyet ku do të jetë,
me kë rri,
a po i shkon mendja tek ti,
e ti grindesh me vedi
se e kupton që të ka marrë
malli.
Përpos këtyne që kam thanë,
të tjerat janë veç fjalë…
Hesht,
mbylli sytë.
Ndigjo veç zhurmat e sendeve,
një derë që përplaset,
një cicërimë zogu,
një muzikë e hershme.
Hyr në vetëdijen tande,
ndjej si koha shkon
dielli perëndon mbas Taraboshit,
Buna rrjedh e bajuklat notojnë
kundër rrymës.
Çliro frymën,
qetësohu, mendo.
Dy sy reflektojnë qënien tande të lumtun,
ti që je porti ku kam ankorue shpirtin
hapi krahët , më përqafo.
Tash zgjohu, puliti sytë
lene zemrën më rrahë,
jeto.
Jam mesue
Jam mësue me të rrejtë
nga pak,
TY që më mendon prej larg,
e kaq afër ndjehesh.
Të tham , s’due me të bezdisë
ndërsa në krye një lamsh i madh
m’asht mbledhë
natë mbas nate.
Jam mundue sedrën me ta ledhë,
gjumin me ta prue në qetësi Kshnellash,
kaq shejtë je në mue.
Në fakt me të bezdisë nuk due
veç me të kujtue se asht kaq e vetmueme
një natë që zgjatë
pa ty, pa mue.
Asht kaq i parehatshëm ky jastëk
ku më peshon mendimi,
ky shpirti ku më pushon ftyra jote
e amël,
zemra jote e bardhë,
zani yt melodioz,
koha që zgjat,
e zgjatë,
e zgjatë
sa një andërr ku jena bashkë.
E bashkë flemë
e bashkë zgjohena
bashkë puthitim gishtat
pllambët,
zemrat , tuj e lanë
çdo zhgjandërr, jashtë,
krejt jashtë nesh.
Jam mësue me të rrejtë
nga pak,
tuj të rrëfy se rrjedh kjo koha
që ty prej meje të vjedh
çdo çast.
