Vendi im.
Në vendim tim është parajsën e vërtetë
Ka vende të lulëzuar e për zogjtë është strehë
Ka lule bore ku nektarin e merr çdo bletë
Një vend i mbushur me flori ar e argjend.
I rrethuar me dete, lumenj, liqene e ujë kristal
Me peshkatarë që kthehen në agime
Në këngët e kërcime dhe zogjtë bëhen valltarë.
Me dasma ku shrtrhejnë mijëra urime.
Është besnikëria fjala kuzhina e mikpritja
Është deti ikaltër me bukuri të rrallë
Janë Alpet që të japin gëzim e dridhma
Që të bëjnë pëllumb a pulëbardhë.
Është uji vërshon dhe historia me lavdi
Janë kalatë me ngjarje e legjenda.
Është Shqipëria që na jep kudo krenari.
Është një bukuri që nuk e tregon as fleta.
