Në fshat
Ajo ish një fundjavë bukur e lulëzuar prilli
Me mbesën për dore u nisëm në fshat,
Kishte kërshërinë e madhe si trilli
Për kafshët në natyrë kishte merak
.
I ramë te dyja fshatit rreth e qark
Po prekte faunën e pasur të dikurshme,
O Zot sa keq kish mbetur fare pak
Kudo shëmti dhe pamje e palakmueshme.
Vetëm dy dele në fushën e gjerë kullosnin
Pranë lumit një kalë, gomar e ca miza varg,
Në një oborr ca pula, një gjel këndonin.
Një tufë zogjsh fluturonin në qiellin e paanë.
Në sytë e mbesës pashë habi e interesim:
Gjyshe, pse shoh kaq pak kafshë në fshat?
Unë më shumë po shoh në «a-pad»-in tim
Oh nuk kisha ç’i them për këtë kohë të mbrapshtë!
