QYTETI BOSHATISUR
Kjo natë e errët, me drita të shuara
Në lagjen timë, qetësia ka rënë
Rrugicat e qytetit, të boshatisura
Nga vajten dhe u’ zhdukën, gjithë këta njerëz
Dikur kIshte banorë, e kishtë gjallërim
Dëgjoheshin zëra fëmijësh, që loznin lartë e poshtë
Sot i madh dhe i voge, kanë ikur të gjithë
Ska ngelur njeri, të qash një hall a’ dert
Vetminë se durojë, e dola për një shëtitje
Në mendje me erdhën, vëndet ku kam shkelur
Pa pritur u gjenda, përballë një lulishte
Dikur plotë me njerëz, sot e boshatisur
Nisa të shpejtoj hapat, rrugicave vërdallë
Shikoj majtas djathtas, mos takoj njeri
Qyteti im i bukur, sot si një gërmadhë
Lokale dhe vitrina, të kyçura më dry
Nisa të vrapoj, nën ndriçimin e hënës
Rrugeve dhe kryqëzimeve, që stë qojne askund
Hapat më rikthejnë pas, të shkuarën kujtojë
Në shpirt e vuaj çdo ditë, dhë shumë më ka munduar….
