Ajo me fjalë krijon parajsën..
Si dhe skëterën imagjinon..
Me bojë shkrimi ngjyros Alaskën
Me flakë në letër shkronjat reshton..
Ajo qan, qesh me fantazitë..
Po zemra veç vargjet i thëret..
Ajo hedh në letër dritë..
Ndaj i thonë të lumtë poet..
Ajo qesh me marrëzitë e botës…
Shkrimi i saj është si flakë..
Ajo është është dëshmitar I kohës..
E vargu i saj shpesh herë si shpatë..
Vargun me limë e zbut..strugon..
Heshtjen me dashuri e përkëdhel. .
Ai.ajo veç me vargje jetës i frymon..
Është shi erë diell hënë që netëve ndriçon
