Erdha në shtëpi aty ku u linda dhe u burrërova
Aty ku çastet më të bukura të jetës i kalova
Ulëm në shkallën e vjetëruar të shtëpisë
Preki trëndafilin atë që nëna e kishte mbjellur, desha ta ujis,
Çudi xhembat nuk i ndjeja
Edhe pse nga gishti pikëza gjaku derdha.
Oborri ishte mbushur plot bar,
Gardhinjtë ishin shkërmoqur ,
Ftoin dhe mollën i kishin thyer,
Llamarinat e “plemës” ishin zbërthyer .
Perdja në dritare të dhomës ende qëndronte
Aty nga ku nëna përshëndetje me dorë më bënte,
Dryni i derës së metaltë i hyrjes ishte thyer
U ula në oborr afër bunarit për tu rrëfyer !
Një ngashërim më kishte mbërthyer
Nuk pashë njeri të gjallë në shtëpi dhe kojshi
Pleqtë shkuan në atë botë kaherë
Rinia në Perëndim si përherë .
Nuk pashë askund lopë ,dele e dhi
Çdokund ndjehej një qetësi
Edhe zogjtë ishin hutuar
Qëndronin heshtur,këngën e kishin ndaluar..
