Gjysmëduart e nanës time ,
më përkëdhelën sa m’vunë në djep
Një lot i derdhur nëpër kujtime ,
më sillet shpesh ,përgjigje s’më jep
Është loti i saj që rridhte krua,
kur gjysmëduart më lidhën në djep
Veç një gji kishte për mua ,
se tjetrin ,zjarri, ia kishte djeg
Qemerin me tufa shtrëngonte prej uni,
e brenda tij vendoste një gur
Dhe tundte, gjysmëdora, djepin prej druni ,
që as me bukë thatë ,nuk u ngop kurrë
Sa herë ,unë ,ulem në tavolinë ,
gjysmëduart e saj më vijnë pranë
Ajo që s’kishte as gji për fëminë ,
kishte veç shpirtin ,ne, me na dhanë
Gjysmëduart e nanës time ,
që m’përkëdhelën me dashuri ,
më sillen çdo ditë nëpër kujtime ,
që n’zjarr iu dogjën kur ishte fëmi
Sa herë ,në gjumë, ulem të fle ,
gjysmëdora më vjen ngadalë ,
më përkëdhel e në gjumë më le,
e nuk më thotë as dhe një fjalë
Zemërbardha ,nana ime,
m’vjen në ëndërr e shkon prap
Veç më ulesh në kujtime ,
se ma , nanë , s’më pret në prag
Plaga e shpirtit m’dhemb çdo ditë ,
për ty hallemadhja ime
E më ther , nanë , bash si thikë ,
Kur më vjen ,ti, në kujtime
“Lumja unë ,kush më ka ardhë “
s’thua ma e shtrenjta ime
Gjysmëduart e zemra e bardhë
Përkëdhelin plagën time
