GJITHÇKA E TJETERSUAR
Sa shum’ njerëz të pa lumtur
sa pak të qeshura me të madhe
sa pak sy me buzqeshje t’bukur
sa pak buzë me ngrohtësi fjale.
Vetmia tremb si ërrësirë
prej pamundësisë në çdo skaj,
ngado të shkojmë biem në pritë
pa asnjë borxh, pa asnjë faj.
Të bën një nder të ndjek tërë jetën
kush të ofrohet ka interes
i qan hall njërit, ka shumë për vete
brengat sythojnë çdo mëngjes
Gjithçka pothuaj e tjetërsuar
shpirti thuaj pa gjelberim
te ne dhimbjet shtratin ndryshuan
si mall që djeg që s’jeh kufij.
