Unë, ndoshta s’do jem, ndoshta s’mundem,
s’isha, s’pashë, s’jam:
ç’është kjo? E në ç’qershor, te cila pemë
u rrita deri tani, a do të vazhdoj të lind përsëri?
S’u rrita, s’u rrita, a vazhdoj të vdes?
Te shtëpia tjetër shkova,
te gruaja tjetër,
kudo,
pyeta për mua, për ty, për këdo:
e kur s’isha s’ishin as ne,
gjithçka qe fare bosh
se thjeshtësisht s’ish sot
qe dje.
Pse më kot kërkoj
te çdo portë kur ne s’jemi vërtet
se ende ndoshta s’kemi mbërritur?
Kështu arrita të kuptoj
që isha tamam si ty
e si gjithë bota.
