K U R …..?
Kur errësirën Hana ndriçon!
Merr me vehte edhe trishtimin!
Kur më buzëqesh ashtu ledhatuar!
Syt e mi flasin duke ndriçuar!
Shpresa ndezë dritën e fikur.
Mendja mbushur me kujtime!
Vargun që shkruaj ty t’a dedikojë!
Qielli gri rrufenë lartë e përqon.
Sytë mbesin pa gjumë me netë të tëra.
Loti pikon në faqe edhe në ëndërra!
Malli po më mbyt gjerë në përjetësi!
A thua vallë sa duhet dashur në këtë largësi!
