E PERJETSHME DASHURI.
Zemer.
Ti e di sa mire sa e shtrenjte je per mua.
Kam zgjedhur te jem me e mire per Ty.
Dhe pse e di se na ndajne me mijera.
E mijera male te larte.
Katarakte te papershkueshem.
E shtrenjte.
Me lartesohesh hyjni.
Dhe rrobat i vesh blu.
Blu si i thelli det.
Si nata me yje aty ketu.
Dhe zeri dridhet e flas ngadal.
Ashtu si me keshillon Ti.
Si gjithmone.
Qe jetes te jem e mbare.
Por Kafen. Ah Kafen.
E pi me ty cdo te diel.
Nen hije qiparisash e cicerim bilbilash.
E perjetshmja dashuri. Ti. Ah ti.
Si fara ngjizje e bimes me token.
Aty ku dua perjetesisht te mbeshtes koken.
HYJNORE….
Mikesha ime me e mire.
E cmuar si nje diamand magjik.
E shtrenjte.
Gjithe jeten jetuar me sjell ndermend.
Lulet dhe fushat e paane.
Dhe qiejte kufi nuk kane.
Dhe lulet bozhur
Dhe endrrat qe thurr.
E dlire.
Mikesha ime me e mire.
E shtrenjte.
Tani perrallat treguar me vijne nder mend.
Dhe keshillat e tua.
I ruaj si me te shtrenjtat.
Thesare qe kurr koha nuk ka per ti marr.
JETE…
Kunder vdekjes se drites te mund te luftojme.
Se terri po na perpin dalngadale.
Skllever te mundur…egoist te vetvetes.
Te ndrydhur nen flladin.
Nen qiejte pagan.
Kunder vete fatit te mund te ngreme krye…
Se jeta po na shket duarsh dalngadale.
Skllever qe kryesh mbajme skllavopronar.
Te fikur, drobitur.
Nen qiejte paane.
Kunder frikes per jeten pas vdekjes c’ na pret.
Njeriu per njeriun nuk po jep me shprese.
Skllever qe s’ thyejme dot zinxhirr.
Te huaj per veten.
Nen qiejte perhir.
Kunder vdekjes se drites te beheshim tok.
Te mund. Te mund te shpetonim bote.
