Mbi pesë shekuj jetë e 54 vjet ,
i motçëm mbete lis .
Mbi ato rrënjë të thella ,
çelin aty të tjerë filizë.
Emri yt,o Gjergji ynë ,
shkruar me rreze dielli .
Kurrë ti s’e mbylle synë ,
kështjellave ndrit nderin.
Kështu e ka ky ,i yni dhe ‘,
madhështinë mban në gji.
Si të madhin Skëndërbe ,
që luftoi për Shqipëri
.
Kjo është 17 – dhjeta .
Data e Skëndërbeut .
Emri i tij është e vërteta ,
Shqiptari kurrë s’ka për ta harruar.
Tokën e arbërit kishte fole ,
kudo shkoi e mbajti zjarr në gji.
Nuk deshi ai ,jo ,tjetër trofe ,
Shqipërinë kishte hajmali.
.
Në vitin e Gjergjit shqiptar,
gjithandej krenaria vulosur .
Në gjithë kombin anembanë ,
emri i tij flamur – vulosur .
Ikën e vjen e jona histori ,
hyjnë e dalin emra plot .
Gjergj Kastrioti ,përsëri ,
më i madhi në këtë tokë .
