Ecje n’për kohë
Kam bredhur nëpër kohë pa kohë
Mjegullat më ndoqën rrugës së jetës
Eca udhëve të realitetit pa u trembur
Shtrënguar e mbajta zërin e heshtjes.
Dhe kështu kohë pas kohe do të bredh
Duke i kyçur dhimbjet të gjitha në gji
E pa ngopur me lumturinë e jetës do mbes
Por do të buzëqesh pa shfaqur mërziti.
Qyrkun e diellit do pres duke fantazuar
Zinxhirët e kohës gjurmë le të lënë pas
Me të qeshura tinëz do të sfidojë historitë
N’furtuna kryeneçe do eci hap më hap.!
