VETËM NËNA VETËM
(Letër Nënë Symbyles që s’do t’i arrijë kurrë)
Jam imunizuar i tëri kundër harresës
Gjurmët e kujtimit s’mund t’m’i fshijë kurrë
“Atë ditë që shohim nënën të vdekur, fillon pleqëria”
– Aforizmën e një mençuraku veç ma rikujtoi
Vesa e papandehur në globin tim të gjallë
Jeta më mësoi të kuptoj mijëra shikime
E shikimi Yt i mbramë enigmë më mbeti
Nënë
Vetëm në ndarjene memece fare s’kam besuar !
Ato ditë befas sytë e mi shterruan, më fal
Dhembja m’ishte peshë më e rëndë se loti
E dije se shkrova vjersha e libra mbi mëkate
Në asnjë varg tëë lirë s’Të zura ngoje dot
Jeta Jote jeta ishte vargu më i bukur imi
Në bregun e fashës Ti më s’i ndien këto fjalë
As vajet që tërë jetës sime do të rigojë
Por…kundër harresës jam imunizuar i tëri
Kurrë s’mund t’m’i fshijë gjurmët e kujtimit
