Mëngjese pranverore
E lava ballin me vesën e mëngjesit
Kur dita qerpikët e saj i hap
Shkoj e vij e lehtë si shpendi
Mëngjeseve pranverore… për ty u flas
Më përkëdhel fytyrën aromë e trëndafilit
Ëmbël me tinguj violine këndon një bilbil
Mbush duart në oborr me lule manushaqe
E mëngjeseve u gëzohem në të bukurin Prill
E dita më ledhaton me duart e buta
Me shpirt i gëzohem mëngjesit pranveror
në kodër lartë shkëlqen dielli
E rrezja e tij zemrën më deh … kurorë
Vajza me gërshetë
Mbi supet e brishta të derdhen flokët
Më ler veç mua ta lidh atë gërshet
Porsi pendë korbi zgjatur e ndriçuar
Nga malli i zjarrtë…zemra po më pëlcet
Ti ecën shkujdesur, e krelat të hidhen
Si lule pranvere çelur në vazo shpirti
Me ler një çast, të dehem e tretem asaj ere
Aty mes aromës tënde të më dal shpirti
Të gjithë i çmende me nazet e tua
Lozonjare e bukur shkon e vin si erë
Më beso të mjerin se më shumë të dua
Moj fluturë e bukur mos luaj me të tjerë
Mos qaj
Ti mos qaj e dashur kur unë s’jam pranë teje
Lotët mbi faqe jo mos i hidh
Se unë do të vi si flladë pranëvere
Me fazoleta puthjesh sytë do ti fshij
