Sytë e tu
Piktori kishte frymëzim,
penelin ngjeu në detin blu,
pastaj në kaltërsinë e qiellit
dhe pikturoi sytë e tu.
Në ato sy kush udhëton,
dehet pa pirë një pikëz verë,
horizontin blu shikon,
sheh melankoni, ndjen përkëdhelje.
Shumë do donin të shijonin,
pak magji nga sytë e tu.
Lutje bënë, u përgjëruan,
në fund fati më zgjodhi mua.
Tek ta u zhyta e përhumbur,
ëndrrat aty i mbështeta.
Lumturia – oqean.
Në ata sy, unë botën gjeta.
