Nënës
Ju zbardhën flokët si malet me borë
Kur trupi ngadal filloj të bie
Ajo e palodhura me shpirtin det
tek pragu të pret akoma në hije
S’iu lodhën duart nga filli në shtiza
Nga buka që hidhte e piqte në saç
Për gjumë kish dremitjen e syve
gëzimin e fëmijëve kishte ilaç
E gëdhinte natën duke lar e qepur
Se nesër do shkonte sërish në punë
Se quante për lodhje as mundim
Mjaftonte fëmijët mos t’i vishnin ujë
I thante rrobat në zjarr anës oxhakut
Që nesër fëmijët t’i kishin prapë
Ashtu e bënte gjumin duke dremitur
Për fëmijët e saj sa kishte merak
Dhe tani të rritur e bërë burra
Me fëmijët e vet janë gëzuar
Sërish e merakosur i pret tek dera
E gjuha s’i lodhet duke belbëzuar
Ajo hyjnorja dashuri falur
Që jetën u dha nga trupi i saj
Të gjithë pranë vetes i don fëmijët
I pret sërish te dera,nga zemra asnjës’ ndan
Ajo e shtrenjta perëndeshë e jetës
Që për fëmijët jepte dhe jetën
Mos harroni t’i falni gëzim dhe dashuri
Dhe kur është mirë ,dhe kur bëhet si fëmi
