E vërteta më përqesh
1-Ma do qejfi qesh me vete
dhe prej vetes iki shpejt.
Ndeshem e s’pranoj rrëmete,
me rrëmete shkoj në det.
2-Zihem,grindem,prapë qetësohem,
në mes valës bërtas fort.
Eci rrugës revoltohem
dhe në qiell shkoj si zog.
3-Flas në gjumë e fle i zgjuar,
në mes borës lakuriq.
Një sy hapur,një sy shuar,
gjemba,gjemba si iriq.
4-Këmbëzbathur shkoj mbi gjemba,
gjaku rrjedh e dhimbje s’ndjej,
Dal nga dhimbja,futem brenda
dhe vet dhimbja më gënjen.
5-Ma do qejfi loz me jetën,
edhe jeta veten qesh.
Në gërmadhë gjej të vërtetën,
e vërteta më përqesh.
