Monolog me dashurinē
Ti je e bukur ,ta kam thënē
Dhe po ta them shpesh e me shpesh
E sheh këtë qiell larë me hënē ?
Si ai ngjason ,kur hyn mes nesh
E drojtur je ,sa s’gjej dot fjalē
( Ç’do krahasim mē tradhēton )
Ja ,si kjo gonxhja përmbi shkallë
Qē dridhet , kur aromē lëshon
Si puthja dlirē e njē mesdite
Dhe pak naive si ç’do mbrëmje
Tek djemtē mbjell veç imazhe drite
Tek vajzat dridhje ,dhe pak ç’mendje
Ti kurrë s’ke pasur trille ,a teka
Veç joshje e ledha pēr merak
Nēse dikujt i qaset vdekja
E bind me sy , tē presē dhe pak
Nuk di je qiell , a zog i kaltēr
Qē nuk njeh moshē dhe kalendar ?
Por di , qē stinē, sdo ishin katēr
Por vetēm nji ,njē stinē acar
