Jam bijë e tokës që lindi Teutën,
Me gjoks i shtyj malet e s’perkulem,
Me mëçuri e shkundi një perandori,
Me këngët e lahutës i prijë luftës.
Jam bija e tokës që lindi nënë Terezen,
Që me paqe nëpër botë e ndriti kombin,
Bija e trimave që luftojnë nëpër kulla,
Me gjoksin si shkamb e shtypin topin.
Sot jam larg vendit tim,
Jeta më përplasi në kurbet pa dëshirë,
Malli më djeg, por prapë jam krenare,
Malli më kthen tek rrënjët e të parëve,
Në çdo rrahje zemre me flet gjuha e artë,
Sa herë bie – unë ngritëm me lart,
Jam bija e një kombi që në gjak është larë,
E kurrë su dorëzuan nga asnjë shtërngatë.
