Unë jam ai që qëndroj mbi thëngjtë e atdheut,Poemë nga: Abdel Latif Moubarak – Poet egjiptian

Unë jam ai që qëndroj mbi thëngjtë e atdheut, më i çmuari,
Kurrë nuk e dija takimin e së nesërmes,
As nuk do ta sjellin… herët.
Kurrë nuk e dija perëndimin,
As një psherëtimë…
Një lot vajtimi
Tatëpjetë faqeve…
Duke rrjedhur.
Dorëzova leopardin tim…
I shtuan dhe i zbritën.
Jeta ime shkrihet në minuta,
Ata e përfunduan.
Lutuni për mua,
Dhe lutuni që atdheu të mbetet.
Në orën e vdekjes…
Silleni historinë time dhe shqyrtojeni.
Kam jetuar me emrin e bukur,
I pastër.
Një djalë që punonte tokën,
Dhe kundërshtonte…
Duke demonstruar.
Dashuroja njerëzit e mirë…
Ata ishin më të rëndësishmit në jetën time.
Dhe Nili më hodhi mbi urën e atdheut…
I shfaqur.
Fytyra e himnit
Një binjak i të qeshurës sime,
E morën për ta ndarë me të varfrit…
Me duar që nuk njohin mëshirë.
Dashuria ime për pronësinë e duarve
Mund ta arrij.
Mos më fajësoni,
Sepse vërtet… ëndërroj për të.
Më jepni gëzimin e engjëjve…
Për të qëndruar në këmbë.
Më jepni plagën time…
Ndalojeni… të mos rrjedhë gjak.
Më jepni stilolapsin tim…
Që të shkruaj një poezi me të.
Trupi im i mbështjellë nga Nili… dhe shpirti im
Dëshmon nga lart…
Piramida ime.