Një guackë në rërë e vetmuar
E heshtur, e ftohtë, pa jetë
Dikur kur ajo ish gjallë
E kishin regjistruar si banore në det.
Po kur vetëm emri
Guackës i mbeti
As toka s’e donte më
Nuk e donte as deti.
Një guackë në rërë e vetmuar
E heshtur, e ftohtë, pa jetë
Dikur kur ajo ish gjallë
E kishin regjistruar si banore në det.
Po kur vetëm emri
Guackës i mbeti
As toka s’e donte më
Nuk e donte as deti.
Të gjitha të drejtat janë të rezervuara © 2021 Gazeta Ciceroni