Dje fjalët na u prenë si me shpatë
Mendimet ngriheshin si në acar
Sa të rëndë e patëm jetën,sa pafat
Por mbijetuam dallgët,si shqiptarë
Lirinë e kishim të stopuar me vite
Edhe kur punonim tokën na pengonin
E shpresat qëndronin si diell nën hije
Prisnim se një ditë do të ndriçonin…
Atdheun na e prenë si ordi lugatësh…
Nuk pyetën për historinë e lashtësinë
Ëndrrat tona pengoheshin nëpër etapa
Por kurrë s’mundën të fshinë Shqiptarinë
Dhe shekujt mbi ne shumë rënduan
Armiqt përpilonin plane të djallëzuara
Por ne s’u mposhtëm,nuk u dorëzuam
Duam kthimin e tokave të gllabëruara…
