Vjeshta verdhake pushton natyrën
e zogjët nisin të ikin drejt lindjes
ca pika shiu t’imta më lagin fytyrën
e jeta vazhdon këndej vendlindjes.
Ti vjeshtë erdhe e verdhësinë solle
tek unë erërat me shi kudo vërehen
tani do të vjelësh thonë çka mbolle
për këtë unë e dua shumë vjeshtën.
Ti je lajmëtare e një stine të bardhë
e cila të pushton dhe shpejt të ngrin
e këto vitet po ikin si zogj shtegtarë
por,s’do të kthehen ato vite më parë.
Jeta vazhdon e stinët po ndrrohen
shpresat e një të ardhme më të mirë
çdo ditë sa vijnë e në mua shtohen
e kjo vjeshtë,ka nje emër,një ngjyrë..
