Në gjurmët e kohës
Këtu ku mendoja qe gjej qetësi
Në rrudhat e fytyrës sime
Numëroj vitet që ikën pa të drejtë
Çdo ditë ndeshem me padrejtësitë e kohës
Mozaik ngjyrash kjo jetë
Pabesisht me iku ngjyra e kuqe
Sa e pa drejtë jeta më merr shumë
Jam tepër e lodhur në këtë rrugëtim
Magjia e fjalës e humb kuptimin
Nuk e ke të drejtën te flasësh çka mendon
Asgjë në këtë shekull nuk ndryshon asgjë
Lapsin e mbaj si armën në belin tim
Shkronjat e arta i radhis një nga një
Dua t`i vras të gjitha padrejtësitë
Zhurmën e këtij shekulli nuk e dua
Më vije te bërtas n’kupë te qiellit
Për këto padrejtësi ne tokën tonë
Fati jetës në këtë rrugë me ka dërguar
Krejt çka nuk e deshta e kam jetuar.
