Nuk e di a kam me të folë ma
për dashuni.
Tash qielli i përflakun i majit
ka nuanca zemre,
heshtjet e një grueje
janë psalme, që thuhen në meshë
të djelave.
Zbuloje vetë botën
po pate kurajë
hape arkën e Noes
e digju.
Unë s’mundem me të ftu në zjarrin e fundit
as qiellin e shtatë s’di me ta rrëfy,
gjithçka që di asht’ një spirancë
thellë, thellë kapërthitun
për shpirt….
Zhytu në qenien teme
e më prit!
Poezi nga Adriola Zadrima
