Ke harruar…
Ke harruar një lot të brishtë tek mua
Një puthje me afsh të nxehtë, të zjarrtë
Shuaje me frymë , si qiri , se nuk e dua…
Veç ler pak mjaltë , mbi mjaltë.
Më kanë përvëluar , dy buzët e tua
Kur gdhendën dy fjalët të dua , me daltë…
Edhe djalli vetë, do të më bënte grua
Të shkelje mbi borë , burimit të malltë.
Ke harruar marrëzi ,edhe paqe tek unë
Një puthje , si prushi, si vera
Rrëmbeje si erë ,që fryn ndër furtunë
Edhe falëm , me mijëra të tjera…
.
Magjistar…
Nuk je poete,
më tha një ditë,
dhe qesha unë ,
qesha me shpirt.
Ky shpirti yt ,më tha vetvetja,
ka veç një zemër,
me rrënjë në dritë…
Leri fletoret ti marri etja…
Për energji, lumi do pritë….
dhe unë nuk qesha…
jo ,jo , nuk qesha…
Vara turinjtë….
Por ç’ti bëj vargut,
dhe unë s’e desha…
Është magjistar,
më hedh magjitë…
Jam unë Hëna
Jam shejtania lozonjare
Syri im i madh magnet
Jam unë hëna në dritare
Luajmë si valët nëpër det.
Trembesh nazeve të mia!?
Nuk janë plumba, mos ki frikë
Brenda struket galaksia
Murg bëjnë dhe një heretik
Bie këmbanë ndizen pishtarë
Purtekë brenda tëndit burg
Naz i zemrës magjistar
Flakë e shpirtit gjen një rrugë…
Jam shejtania lozonjare
Ti m’i hidh nazet mbi fletë.
Jam e botës sundimtare
Muzë poetësh në dy jetë.
