E MADHE SA BOTA VETË
Si shiu n ‘xhepa reshë, rrin palue,
Pret token me njom n’zagushi
Si gjethja e thame,dridhet ernash
tue lekund
Padurimit pres e padurueme
Orvatem dallgve t’shpirtit
Dhimbja mos t’më vej përfund !
Shtrëngoj trupin, deri n’mavijosje,
Njaty, ku gjurme gishtash kanë mbet
Prekjet kam busull orintuese
Gulçueshem frymoj…
Vec frymës tande marr jetë!
Si pikë vesë, barit t’njomë
Lotin, cepit t”buzës pij
Shuej etjen,etshëm, naten vonë
Denesave u mbyll gojen
Pazashëm, vedin kjaj
Ksaj agonie t’pafaj!
Vaj shpirti, kanga ma e dhimbshme,
Melhem për dashni,
Vrullshëm derdhem mbi kitarë
Notat bërtas me fuqi,
Telash t’saj rimoj si e marrë
Oh ,më mungon e jemja dashni!
Kups t’qielit, melodia mer udhë
Krahyjesh gjithsisë ndrinë, pa hile
Dritares tande ulet,merr jetë
Simfoni e shkrujtun zemrash
E madhe, sa bota vetë!
N’RREZE TUA I KAM VAR
Oh,hanez bukura,
m’u baj dritë syshë
Ksaj nate t’pabesê,
Se fort jam përmallue,
Mos m’rando shumë
krahnorit tem,
Se n’rrahje t’zemres
Tik-taket kam rimue,
E drits tande kam shkrue
Kang t’shpirtit
N’rreze tua i kam varë,
Me i kndue ambel djalit
Kur t’shkoj n’krue,
Oh, mos mi len n’terr
pash mue…
Se n’kjofsha gjallë,
Edhe “syqorrue”
Kam me i gjet,
E n’paj t’nusnisê
Ngjit zemres kam me t’i prue
Mos ma ndal driten,
Mos…
pash mue!
TINËZ VEDIT JAM DASHURUE
Lumenjve melodinê e valeve ua vodha
Mbi piano ulun , shpirtin derdha fije-fije
Me rend,notat tue përkdhel mora
Ndashtê se zani m’dridhej, ani pse stonova
Ison mbaje si Zoti tue m kqyrë!
Trupit avuj bulzonin ,si ujvarë
Se kshtu vallzohet prej dashnie
Jetsohen hijshëm ndjenjat mbi kitare
Ani se kshtu i ka hije ksaj hyjnie!
Diellin mbas reve mora hua
U nisa udheve t’botes tue këndue
Hejj, me ndjeni o njetez kureshtarë
Prej afshit tone ernat janë dehë
Ndêr vargje poezishë, tinëz vedit jam dashurue !
