Unë nuk i deshta
Nuk deshta me i mbajtë thërrimet
Ani pse jetoj me detajet e ikjes
Vathin në vesh e mbaj pa hile
Kulles pa frengji nuk kam terr
Mbylle e nise ditën e huaj
Se kalitja jote nisi me faljen
Fallit nuk i besova kurrë
As syve që panë botën autobanit
Mere anën e djathtë
Se dikur do i japësh krejt
Çka koha nuk t’i jep dot
Pse të dua Pranverë
Me ty
Pa ty
Sikur Ty
Nuk gjej
Në udhën time
Plot jetë
Je jeta ime
Ai qiriu im i shuar
Tek ndritë sofren time
Behar dhe një pellemb toke
Ne ty
Pranvere
Pushon bota
Jeta
Dhe
Emri im
I munguar
Streha e frymës
Rrethi para shtëpisë tënde
t’i ngatrron rrugët
Çka do të thotë me i nda udhët?
mos me u taku as në ëndërr!
Fluturat e kaltra më dolën nga barku
i pashë në sytë e tu plot mallë
në sytë që kurrë fluturat e kaltra nuk i panë!?
Të këndosh si zemra jote gur
do të thotë kënga i ka dy mijë vjet histori
Me ik dhe me ndejt atypari
do të thotë mungesa e të pranishmës
që rritë trungun e gjethit tonë
jemi vonuar në takim plot një brez!
Të lëshosh fryte gjaku
do të thotë të lindësh njeri
ose të bësh pemë shege
E unë më e lumtur nuk isha dje
që do të thotë nuk do të jem as sot
nesër është shuma e së shkuares
që mund të matet me mërzitjen!?
nëse ti je në stuhi e unë qeshi
nuk do të thotë
se jam e lumtur pa ty?!
unë qesh qe ti nuk e di
se mungesa jote për mua është stuhi
nga e cila dua të strehohem në ty!
