Dashuria,,
sa e furishme,, shpaloset me fjal,,
Me fjal, te vrane,,
te vrane,, per se gjalli te varrosen,,
Ne fakte, nuk te shane,,
dashnoret e medhej,,
me duart e tyre, te parfumosen,,
C’fare po shikojme e degjojme,,
vertet, jan te papare,,,
Por ja, Ti,, per ta, nuk ke nevoje,,
ke lindur, ne parajse,,
je krijimi,,
Je vete rreze dielli,,
s’ke nevoje, per egzagjerim,,
Ti je zjarre,, je ngrohtesi,,
ti je dhimbje, lote renkimi,,
Pse genjen veten o njeri,,
s’kerkohet lavdi, nga mjerimi,,
Dashuri,,
Sa kostume, te prene robaqepesit zanateci,,
per kete ke nevoje,,,?’
Ty te pelqen, ajo lakuriqesi,,
ledhatimi ne tingujt hyjnore,,
Me djajte,, gjithmon je grindur,,
se duan te pervetesojne,,
Ti jeton ne c’do minute,,
ne c’do zemer, qe s’te lendon,,
Ti je loder, ne c’do shpirte,,
per ate, qe vertet te dashuron,,
Te mallengjyerit, nuk fjeten,,
sakrifikuan,,
Me deshirat e fantazite, buzeqeshen,,
duan te joshin, te afrojne,,
Edhe kukullat, kurdisen,,
flasin e vajtojne,,
