FËMIJË I BRAKTISUR
Edhe pse
me prindër të gjall
Jam bonjake
digjem si zjarrë
E për ta
sa shumë kam mall
Babi e mami
dua të thë thërras
Për këta dy emra
zemra po më plas
Sa do të doja
t’i kisha njoftë
Për prindër sytë
të mos më rrjedhin lotë
E në mëngjes më i përqafue
Ditë të bukur
ata më me urue
Ngrohetësi të shpirtit
më me dhurue
E ta ndjëja at dashuri
Siq e ndjejnë shokët e mi
E në kopsht
të më dërgojnë për dore
Për kujdesje t’i kam prore
Kur të rritëm
për shkollim
Të më përkrahin
deri në mbarim
Me diplomë t’i gëzoja
Për çdo gjë t’i falenderoja
Fal njerëzimit
Në rrugë s’më kanë lenë
Janë kujdesë si babë e nënë
