Toka ime
Ti më thua, se unë të kam braktisur,
në një farë mënyre, dhe ke të drejtë,
Ti Dheu im mërzitur stinësh…
Por Ti flet, flet krejt pa ditur,
Pa ditur se unë do të të dua përjetë
Do të të dua, ashtu siç duhet ajri,
siç dielli i së nesërmes, siç fryma e nënës,
fjala e saj kur e imja s’ ka më forcë
ashtu siç duhet fëmija, pa hile,
siç duhen krejt lulet që i qepen shëkëmbinjve, O Toka ime!
Ti ke mbetur gjithnjë e bukur në mua,
kohërat që vrapuan s’të verbuan dot
as herojtë e rremë…
s’ e zbehën dashurinë time të pacak
as harabelët që shpesh ndërruan qiejtë,
Sepse unë të dua,
Të dua, ashtu siç dashurohet pranvera,
pa kushte,
Ashtu siç duhet parfumi i trëndafilave
