LODHJE ËNDËRRTHYER
Tani më ti je lodhur,
ëndërrthyer,
ditët të pangjyrta po njësoj,
ca re të zymta ke në qiej,
mulliri i mendimeve rri në blojë.
Nuk e ruan më cepin e udhës,
prej kohësh harruar në tënden vetmi,
tinguj hapash buçasin në rrugë,
asnjë tingull s’mbërrin tek ti.
As zhurmën e detit më s’e dëgjon,
të shurdhëta klithmat e pulëbardhës,
harresës i dorëzove gjithçka,
t’i fshij si gjurmët që i the valës.
