DËSHIRË .
Eci …..
Në gjurmët e tua .
Rrëzohem dhe çohem
shikoj largë dhe dua të afrohem
në gjurmën e sigurta
me sytë plot ngrohtësi
mbas mureve të tua
shikoja botën e gjërë
pa siguri …
Kur ndihem në mjellgullirë
pyes veten sa dhe pse
mjergullira në pasqyrë
është nga dielli kur ka re .
Shumë herë ndihem si enigmë
nuk ndihem e lirë në botë
shumë herë dhe pa qejf
jashtë pika shiu të ngrohte .
Pika shiu të ngrohtë nga
telat binin
lumi i thellë rrëshqet ngadalë
drejt detit të pafund
jeta mbërthyer në brigje të çoroditura .
guri pse s’ka zë diçka të thotë .
E dua të ardhmen të mos vaken ëndërrat .
valixhen e shpirtit me blerim
shprese….
të hënës mbuluar ,
të nesmen e pres me të bukura agime me imazhe drite zbukuruar.
Një ylli në qiell do i lutesha
pakë nga argjëndi dua botës
Ti jap …..
të shërojë ca plagë që ka në zemër
përtej pirgjeve të hirta
buzëqeshje këngë jete në çdo hap .
Nuk dua të jap kujtime
as shikimin e ngulitur aq thellë .
pranvera ime e zëmëruar
dua diellin kur rrezet hedh
.
Dua diellin kur përvëlon
dua pikën kur gurin shpon
dua -ç’dua –s’di as vetë
ndoshta dua veç hënën
që me diellin fletë.
Duke hedhur hapat në gjurmën e heshtjes
shumë besim i jap asaj
në fund të shtegut të pret drita
sytë e zemrës me vështrimin tek
buzëqeshja të mbai
.
Ngrije kokën dhe
… shiko…… botë ..
Hiqe retë e zeza që të kanë zënë sytë
lotët e shkuar mbai në kutinë e zëmrës
qielli plot strehë të ngrohtë
në shtigjet e jetës
… sytë e zemrës ..
mbushur plot dritë..
