Te fundit iken dallendyshet
Se pari fshati u braktis nga te rinjte,
Pastaj iken prinderit, gjysherit dhe gjyshet,
Iken buzeqeshjet e trendafilta te femijeve,
Te fundit iken dallendyshet.
iken edhe ato pak vajza qe kishin mbetur,
Sapo vendosen unaze ne doré,
Nuk priten vjeshten per te bêre dasma,
Sepse ne fshat nuk kishte me dasmore.
Si per inat iken edhe rete,
Tufa- tufa vendosur ne rradhe,
U fshehen diku pas maleve
Si qengja te bardhe.
Ngadale u thane edhe pemet,
Disa per uje dhe disa i prene,
Tani ne fshat nuk shkon as vjeshta,
Se s’ka me peme.
Mbeten ne fshat vetem varret,
Ndersa njerez shikon gjithnje e me rralle,
Eh, si erdhi keshtu kjo kohe vrastare,
Te vdekurit duhet te qajne per njerzit e gjalle!
Se pari fshati u braktis nga te rinjte,
Pastaj prinderit e tyre gjysherit dhe gjyshet,
Iken buzeqeshjet e trendafilta te femijeve,
Te fundit iken dallendyshet.
