TOKA DHE NJERIU
Toka është rënduar dhe skllavëruar,
Nga njerëz pa Zot, të pa edukuar…
Ajo vuan e rënkon nga pesha e rëndë, plasaritet e thahet, në çdo vend….
Bien tërmetet radhë pas radhe
Zoti e ruajt nga hataja e madhe!
Të mos ndodhi kurrë kataklizmi,
Të shpëtojë nga zhdukja njerëzimi!…
O njeri, ruaje tokën,
ruaji si flori !
Se malet e shkretuar po rënkojnë
Nga gërryerjet, që pyjet shkatërrojnë
Dhe nga zjarret, që po i përvëlojnë.
Duhet njeriu me mençuri të punojë, Tokën, si sytë e ballit ta konsiderojë, Ta ruaj shumë nga ngrohja globale,
Përndryshe detet do ngjiten mbi male !
Autore Shqere /Sina /Shqipèri /
Botuar nè Librin “Besa qè Lidh Zemrat “
Arte Graphic , 2021
ISBN 978-9928-28-2
BK -TIRANÈ .
cele
Cele Ozuni Sina
Mos flini o Shqiptar — Zgjohuni —
Shqipëtar kudo që jeni.
Në atdhe dhe diasporë.
Ta mbrojmë Kosovën me armë në dorë.
Mos na ndajnë nga bija jon.
Zgjohuni e me flamurin kuq e zi.
Ta mbrojmë fort kët Shqiptari.
Si Ibrahim Rugovë luanin.
Që shkriu jetën për vatanin.
Me serbin luftoi dhëmb për dhëmb.
Për ta bërë shtet Kosovën.
Me serbin gjakpirës su përzie.
Se Kosova është truall Shqipërie.
Nuk bën kosovari akt tradhëtie.
Trim i rrallë Adem jashari.
Kundër shkiaut zbaz pushkë i pari.
Për kët truall vdes kosovari.
Për liri jep jetë Shqiptari.
Nuk pyet për jetën as në litar.
Për bashkimin kombëtar.
Ngrihuni o burra anë e mbanë.
Mos qëndroni të shpërndarë.
Po ju thërret kombi shqiptarë .
Të mbrojmë tokën shqiptare .
Krahinën tonë Kosovare.
Serbomëdhenjtë këtu skanë vend.
Ngrihuni shqiptarë anë e kënd.
Kudo që jeni shpërndarë.
Të mbrojmë kombin shqiptar.
Nga hordhit serbe barbar.
Duan të zhdukin rracën arbënore.
Me shqiponjën dykrenare.
Çohuni pleq çohuni të rinj
Që të mbroni tokën flori.
Çohuni trima djem të rinj.
Le të vdesim për mëmëdhe.
Për atë kemi lindur ne.
Kërkojnë serbët për t’na asgjesuar.
Me këtë luftë të mallkuar.
Për tna i marrë këtë tokë .
E tna shpërndajnë nëpër Evropë.
Gjak gjyshi e stërgjyshi
Është derdhur në këtë tokë.
UÇK dhe Ademi me gjith shokë.
Me Ibrahimin të gjith tok.
Armët ngritën kundër shkiaut të mallkuar.
S’keni vend në Kosovë për të jetuar.
Vendin e t’parëve se harrojmë kurrë.
Gjakun do ta derdhim lumë.
Dhe me këmbë se shkelim kurrë.
Sado që ju të villni vrer.
Fëmijë e pleq na keni ther.
Vrat ,pret ,dogjët, shkretuat.
Por në fund veten vrat e shkatërruat.
Gjithmonë keni qenë të pabesë.
Erdhët si lipcar nga stepat o shkies.
Pushtuat e vrat o bukëshkalë .
Se shqiptarët shalonin në kalë .
E shpërngulët shqiptarët dalë nga dalë.
Në luftë i futët për ti përçarë.
Po erdhi një ditë o pushtues.
Tu dali nami o shkies.
Se luftra keni shkakëtuar
Si rracë e keqe e tërbuar.
Ndaj ju kudo që jeni o Shqiptarë.
Serbit kurr s’keni për ti besuar .
Qëndroni gjithëmon të bashkuar .
Nën flamurin kuq e zi
Bashkohuni rreth nënës Shqipëri.
Poezi –
“Mos flini o Shqiptar….Zgjohuni”
