Kaherë lashë shtratin e ngroht
Lashë rinin e vendlindjen time
Deri sa shtegtoja rrugve në kërkim
E nata më zinte në dhenat e huaja
Asgjë kurr e asnjiherë së kërkova nga askush
Për veq dashurisë e respektit ti kisha pran
Humba ditët më të bukura të rinisë
Andej diku duke kërkuar kafshaten e gojesë
Q’do her ëndër e kisha se dot bëhej mir
Ëndërroja t’vija pran familjes ,ti shoh Babë e Nënë
Që shpirti mu ngushtonte deri sa isha larg
E që së arrita ti përqafoja as për herën e fundit
Nji mik e nji vite nëse i numërojë më dalin
Vetëm vuajtje mjerim nga ndjekja e lojrat e diktatit
Kur bota bënte tregti me trojet e të parave të mi
Që atëherë kur kishte vetëm dardani
Kaher ëndërroja të ishim të bashkuar
Gjithë pa dallim feje e përcaktimi
Në nji vend gjithë populli shqiptar
Me flamurin Kuq e zi e Bashkimin Kombëtar.
