O Trëndafili që u thave pa ujë
nuk jam k’tu që ç’do ditë t’mungoj ma thuj
Të pashë por u ktheva në vendin e huaj
Pse më shikon sytë plotë lot më bën të vuaj
Kur të vi heren tjetër në ver
A thua a mundë prapë të të marrë erë
I trishtuar nga malli po ikë sytë plotë lot
Ngjyra jote gjason në shpirtin e fundosur në lot që s’di not
Më fal ti por dotë pikturoj të marrë me vete t’ma z’bukurosh dhomen
Ah e sheh harrova që nuk mund të t’a pikturoj ty aromën
Me lotë kurbetqari të ujis shpirtin t’a flladit
U zhvesh ky shpirt lakuriq është mbuluar me vellon e mallit që ka çdo ditë
