Jeton ende ndër kujtime,
né memorje s’hiqesh dot,
sa herë loté mallëngjimi,
pikojnë faqeve dhe sot.
Mbushé qyteti kalimtaré,
elegance e krenari,
bukuri e sajë e rrallé,
i ndezë yjet një nga një.
Me ty isha unë i lumtur,
dhe pse dhimbje përjetova
dashurinë me ty kam humbur,
por gjithnjë té dashurova.
Dimri boré mbi male shkundé,
ti ndezë zjarre mbrenda meje,
imazhin ténd duke përkundé,
si dritë ylberi mbas një reje.
I shoh syté e sajë të kaltér,
jané si qielli i pa fund,
zemra rrahjet i zgjon si dallgét
kur eré e dimrit i lékundé.
Kjo natë mbeti e paharruar,
sikur ishim në një takim,
unë ndeza zjarre mbrenda teje,
e ti magjepsé me bukurinë.
