Udhës së atdheut
u zhdukën gjurmët e tij
sapo u shkri bora
dhe mbinë ferrat nëpër oborret
ku qajnë hardhitë
e shtëpive ku jetojnë pleq të braktisur
të cilëve u digjen buzët dhe goja
u digjet shpirti
nga çorbë e kujtimeve
që vlon përherë
kështu që më kot u fryjnë lugëve
Sa lehtë lindin ëndrrat atje
sa lehtë humbet rruga deri te to
kur qajnë hardhitë qofshin ato edhe të egra
Dikur do ta kuptojnë të gjithë
sa e rëndë është jeta në Kosovë
sa lehtë është të vdiset atje
Dikur
të gjithë do ta kuptojnë
sa gjatë
sa dhimbshëm qan zemra
qajnë hardhitë
para se të thahen.
