Sa herë shkruaj vargun e laj me lot
Si ishim dikur e si u bëmë sot
Pasuria rritet zemra nuk gjen paqe
Ankohemi kot në etje të ndarë
Dikur me një fjalë gëzimin ndërtonim
Tani në harresë të ftohtë qëndrojmë
Etja për famë na ka verbuar
Për pak pasuri respektin kemi harruar
Mos e lër zemrën të tretet në hije
Mos e shuaj zjarrin që dikur na ngrohte
Se vlera nuk matet me fjalë të kota
Dora që ndihmon zbut dhe zemrat e forta
