Me mjaftoi ky çast per te kuptuar,
Ti je një Det, pa brigje asgjëkund,
Varketari qe lundroi ne ujërat e tua
U bjerr pa u ndalur, derisa u humb.
Stuhi , diell , ujera krip-embel
Trazohen me shpirtin tend shtegtar,
Ishujt , tokat duken kaq afer,
Po krahu lodhet dhe bregu s’eshte pranë!
Ne rrjeta eshte zënë zemra jote
Nga kohë e djalerise kur ishe marinar,
Çka e zu gjarpri, s’e hëngri ujku,
Zhytesit e thellesirave gjejnë margaritarë!
