Merrmë në krahët e tua o erë, në fluturimin mbi dete
pa u trembur nga egërsia e dallgës në kohë me stuhi.
Në thellësi të zemrës kam vullnetin e forcën me vete
e pamposhtur nga vuajtja e dhimbjet jam në brendësi.
Merrmë me vete o erë, kur mes reve të fluturosh
me dorë ti largoj shtëllungat e mbledhura lart në qiell.
Me besim e shpresë gjithmonë mund të fitosh
të kërcesh me hënën mundesh, në ditën me diell.
Merrmë kaltërsive, majat e maleve të përqafoj
të fluturoj me shqiponjën mbi shkëmbinj e lugina.
Jam kapitene besnike e jetës dhe vdekjen e sfidoj
nuk rri në pritje të heshtur si manekinet në vitrina.
