E mesova qe heret,
kur isha femi…permes gjyshit tim ,
çdo te thote mergim .
Tani po e perjetoj vet,edhe me mire.
Rrethanat e jetes,per kushte me te mira.
Gjyshi me thoshte: kjo me detyronte….
Emigrova ne dhe te huaj,per jete me te mire.
Shpresa,rikthim ne vendin tim te lindjes.
Vertet,kushtet materiale,I kisha me te mira.
Veshjen,fjetjen e te ngrenit,qe me mungonin.
Po shpirti me vlonte per prindet e vendin.
Keto, askush nuk mi zevendesonte,si vendi I’m.
Ish,emigrimi I vullnetshem,per kushte me te mira.
Eshte domosdoshmeri,ende mire per njerezimin.
Jeton me shprese ,kthimin ne vendlindje.
Edhe pse djegur e pervluar,ketu gjen dashuri.
Emigrimi I debuar,per shkaqe politike.
Eshte mos-rikthim ne trojet e tua.
Eshte plage ne zemer e shpirt,vlon çdo dite.
E sa shume Shqiptare, neper bote e vuajne.
Sa e sa Shqipetare nga viset e Çamerise ,
Malit te zi ,Presheve e maqedoni.Miliona…
ne bote e kane ndertuar jeten,si domosdoshmeri.
Nuk kthehen dot,u digjet shpirti per trojet e tyre.
Kjo eshte dhimbje e provuar mos me u harruar.
Jo emigrimi I lire,per jete me te mire.
Qe e ka zanafillen,qe ne kohe te stergjysherve.
Shprese e pahumbur, rikthim ne troje te tua.
Ne kete kaos,qe eshte mberthyer bota.
Duket,e ka humbur fillin e nisjes se jetes.
Po mbas çdo humbje,nis rruga per rikthim.
Le te shpresojme,fatin e ka ne dore njerezimi.
