Nǰë zemēr e bardhē.!.
Dhuron vetëm: mirësi.!
Sepse në atë zemër !.
Ka: vetem dashuri..!
Në sytë e tu shoh: diellin e bonanzēs..!
Dhe ti je: dashuria qê mē mungon.!
Je: ylli i agimit që ndrin dhe kur s’ka hënë.!
Se hëna jote: jam unë..!
Një ditê do t’i puth fort buzet e tua tē aromatizuara! Me aromat e gjithë luleve shumëngjyrèshe.!
Gjurmët e mia në ta do t’i lë.!.
Sa herë të marrë malli: për mua.!
Hija jote: do të jem..!
Mē mungon si: shiu i Saharasë !
Ne sytë e tu shoh: diellin e bonanzës..!
Do tè rri e do të pres.!
Pèr mua je: një i thesar i fshehur në ishujt misterioz tè zemrès time tē dashuruar.!
Nuk krahasohesh me asnjë diamant të çmuar.!
Nuk dua t’a mendoj: fjalën ndarje.!
Je : dashuria ime.!
Qē trondit zemrèn time.!
Vetëm: mali me malin s’takohen.!
Por dy njerēz ‘ takohen’ një ditë..!
Nuk dua të më thuash: lamtumirë.!
Do te vi te hyj në kthinat e trupit tënd.!
E ti ne labirinthet: e shpirtit tim..!
Jemi dy zemra që rrahin’ në një trup.!
Nuk ka më bukur se kjo: dashuri.!
Në syte e tua shoh: diellin e bonanzës !
Engjelli im..!
